Rant ekonomisinin olgunlaştığı 1996 yılında faiz ödemeleri 1.5 katrilyon TL dolayındaydı. Ve o yılın milli gelirinin yüzde 10'uydu. İç borç stoku da 3.1 katrilyon TL idi, yani milli gelirin yüzde 21.2'si büyüklükte idi. İzleyen yıllarda iç borçlar tırmandı, faizi yükseldi ve bu borçlanma karşılığı ödenen faiz ödemeleri de hızla tırmandı. 2000'e gelindiğinde iç borç stoku, milli gelirin yüzde 29'u tutarında , yani 36.4 katrilyon TL idi. Krizin yaşandığı 2001 'de iç borçlar, çığ gibi büyüdü ve yıl sonunda 106 katrilyon TL'yi bulması bekleniyor. Bu, 2001 milli gelirinin yüzde 57.2'si gibi devasa bir büyüklük demek. Borçların bu inanılmaz yükselişi beraberinde inanılmaz bir faiz ödemesini de getirdi. Faiz ödemeleri 2001'de 40.5 katrilyon TL'yi bulacak. Bu, aynı yılın milli gelirinin yüzde 22'si gibi bir büyüklüğe ulaşması demek. Tarihinin hiçbir döneminde faize yapılan ödemelere bu büyüklüğe ulaşmamıştı. Toplamı 40.5 katrilyon TL'yi bulan faiz ödemeleri, toplam bütçe harcamalarının yüzde 52'si demek. Vergi gelirleri toplam bütçe harcamalarının yüzde 49'u büyüklüğünde. Bu, toplanan tüm vergiler, faize gittiği gibi, 2.5 katrilyon TL daha borçlanarak faiz ödemeleri gerçekleştiriliyor demek.

Faizin hükümranlığı kırılamazken yoksulluk, özellikle kırsal kesimde, tarımda kol geziyor. Tarım kesiminde faal nüfusun yüzde 40'ı barınmasına karşın bu kesim milli gelirden 2000 yılında ancak yüzde 12 pay alabildi. Aynı yıl ücretliler milli gelirden yüzde 28.7 pay alırken kar, faiz, kira biçimindeki sermayedar gelirleri milli gelirin yüzde 40'ına yaklaştı. Tarım, 2001 yılında en iyi ihtimalle yüzde 6 oranında küçülecek. Nüfusun yüzde 36'sının çalıştığı tarım, Dünya Bankası'nın yönlendirdiği bir programa tabi tutuldu.

Tarıma fiyat ve girdi desteği yerine ''doğrudan gelir desteği'' veriliyor. 2001'de 500 trilyon lirası doğrudan gelir ödemesi olmak üzere bütçeden tarımsal destekleme için toplam 938 trilyon lira kaynak aktarıldı. Tarımdaki işgücünün 7.3 milyon olduğu anımsandığında tarımda kişi başına verilen desteğin yıllık 129 milyon liradan ibaret olduğunu görmek gerekiyor.

Rantiyelere 40.5 katrilyon TL'lik ödeme yanında, 7.3 milyon çiftçiye 1 katrilyon lirayı bile bulmayan ''destek!'' ..

Tarımın kullandığı gübre, ilaç, akaryakıt fiyatları inanılmaz fiyat artışları yaşarken, tarımsal ürünlerin fiyat artışları, genel fiyat artışının altında kaldıkça, çiftçinin eline geçen reel gelir azalıyor. Bu da, çiftçiyi üretimden caydırıyor ve kırdan kentlere, hem de hangi işi yapacağını bilmeyen sorunlu bir kır yoksulu göçü hızlanıyor.

Son ekonomik krizden en çok etkilenen kesimlerin başında esnaf ve sanatkarlar var. DPT verilerine gçre, 1999 yılında kapanan işyerlerinin açılan işyerlerine oranı yüzde 26 iken, bu oran 2000 yılında yüzde 50, 2001 yılının ilk 7 ayında ise yüzde 72 oldu. Yani kriz yılında kurulan her 100 işyerine karşılık 72 işyeri kapandı. İki yıl çnce kurulan her 100 işyerine karşılık ancak 26 işyeri kapanıyordu. İki yılda yaprak dökümünün iki kat arttığını gçrüyoruz.

Sayıları 4 milyonu bulan ve toplumun çalışan nüfusunun beşte birini oluşturan esnaf kesimine kamu bankalarınca verilen sınırlı miktardaki destek de çok görüldü. Sayıları 4 milyonu bulan bu kesime, kamu bankalarınca verilecek sübvansiyonlu kredinin izin verilen gelir kaybı 400 trilyon TL'yi geçmeyecek. Dolayısıyla esnaf başına verilecek sübvansiyon, yıllık 100 milyon TL'yi ancak bulacak. Bu durumda bir avuç rantiyeye milli gelirin yüzde 23'üne yakın, 40.5 katrilyon TL ödenirken sayıları 11 milyonu aşan esnaf ve çiftçiye sağlanan destek 1.5 katrilyon TL'yi bile bulmuyor.